, *|| रोतो भाळ्यो राम ||*
. *ढाळ: जडेली जेदी जानकी रे*
. *रचना: जोगीदान गढवी (चडीया)*
निरास थई ग्यो नाथजी, कारी न फावी काम
जातां सीता जोगडा,में, रोतो भाळ्यो राम
एवा अवध पती ने छलक्यां आंसु रे, जानकी देखी जाता रे..
आने भव मां हवे हुं क्यारे भाळुं, रे रोई ने नेंणा राता रे....टेक
ई बापडी न जांणे कांई ..रथ मां बीराजी रे(०२)
एने ऐवुं हतुं राधव मारी माथे राजी रे..
नेह ना बांध्या नाता रे....अवध पती..०१
सुंवाळे ओशीके जेणे, हेत थी सुवाड्या रे (०२)
एणे खूब करी तांण्युं हाथे खवाड्यां रे
भावे ते भर्यां भाता रे...अवध पती...०२
ऐक ऐक वातुं ऐनी आंख्युं सामे आवी रे (०२)
एतो रूदीया ने देती ती रोव डावी रे
रेडातां तेल ताता रे...अवघ पती...०३
फफडे काळजुं एनुं , निंदरायुं नावे रे (०२)
मानेती थी आंख्युं केम मीलावे रे
सोणले सीता साता रे..अवघ पती..०४
कीया अपराधे त्यागी, कहे तो शुं केवुं रे (०२)
एनी लाजे हवे मोढुं संताडीय लेवुं रे
मुंझावे त्रणे माता रे...अवध पती..०५
अयोध्या अमारे नथी, जोगीदान जावुं रे (०२)
एने सोपी बाळ धरती मां समावुं रे
विनवे सीता विधाता रे..अवध पती..०६
🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें